рәнҗеш

сущ.

1) оби́да, недово́льство; упрёк, уко́р

һәрвакыт үпкә, рәнҗеш кенә ишетү — слы́шать всё вре́мя оби́ду да упрёки

2) огорче́ние, боль, душе́вная тра́ма

ата-ана рәнҗешеннән куркам — бою́сь причини́ть боль роди́телям; күңел рәнҗеше душе́вная боль

3) бесслове́сное прокля́тие

•

- рәнҗеш белдерү

- рәнҗеш күрсәтү